عدم ارتباط بین پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (rs6887695G/C) در ژن IL12B با عفونت هپاتیت B مزمن در جمعیت ایرانی

ویروس هپاتیت B یکی از مهم ترین علل ضایعات کبدی در سراسر جهان است پاسخ سیستم ایمنی میزبان و ویروس هپاتیت B، نقش مهمی در نتیجه عفونت دارند. اینترلوکین 12 (IL12) در نقش یک سایتوکاین پیش التهابی باعث تحریک سلول های کشنده طبیعی و لنفوسیت T برای تولید اینترفرون گاما (IFN- γ)، تقویت لنفوسیت های Th1و افزایش فعالیت سلول های T سایتوتوکسیک می شود. این خصوصیات منحصر به فرد IL12، نشان می دهد که این سایتوکین ممکن است نقش مهمی در پاکسازی و کنترل HBV داشته باشد. از طرف دیگر پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی با تولید متفاوت سایتوکاین ها همراه است. در این مطالعه، ارتباط پلی مورفیسم (rs6887695) ژن IL12B با عفونت مزمن HBV مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
توزیع ژنوتیپ های (rs6887695) ژن IL12B در 120 بیمار مزمن مبتلا به ویروس هپاتیت B مزمن و 120 فرد سالم با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و متعاقب آن هضم آنزیمی RFLP در روی نمونه های جمع آوری شده بین سال های 1392 تا 1394 انجام شد.
فراوانی ژنوتیپ های GG، GC و CC به ترتیب در بیماران 7̸56 درصد، 7/36 درصد و 6/6 درصد و در میان افراد شاهد به ترتیب 7/51 درصد، 5/42 درصد و 8/5 درصد است (65/0P value=)
استنتاج: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که میان پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (rs6887695) ژن IL12B و ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت B مزمن در جمعیت ایرانی تحت مطالعه، رابطه معناداری وجود ندارد.