اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک چهار و شش هفته تمرین شنا و عصاره هیدروالکلی آلوئه ورا (Aloe barbadensis) در موش های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

فعالیت های ورزشی و تغذیه از ارکان اساسی مراقبت و مدیریت دیابت می باشند.
هدف تحقیق حاضر برسی اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک شنا و آلوئه ورا در موش های دیابتی بود.
72 سر موش دیابتی انتخاب و در 9 گروه (1) کنترل هفته اول، (2) کنترل هفته چهارم، (3) کنترل هفته ششم، (4) چهار هفته آلوئه ورا، (5) شش هفته آلوئه ورا، (6) چهار هفته شنا، (7) شش هفته شنا، (8) چهار هفته شنا و آلوئه ورا و (9) شش هفته شنا و آلوئه ورا تقسیم شدند. جهت بررسی اثر القاء دیابت 24 سر موش سالم انتخاب و در 3 گروه (10) کنترل هفته اول، (11) کنترل هفته چهارم و (12) کنترل هفته ششم قرار گرفتند. گروه های 6 و 8 چهار هفته و گروه های 7 و 9 شش هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه شنا کردند. همچنین گروه های 4، 5، 8 و 9 روزانه mg/kg 100 آلوئه ورا دریافت کردند. یافته ها با آزمون های آنالیز واریانس دو طرفه، آنالیز واریانس دو طرفه و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند (05/0 ≥P).
القای دیابت اثر معنی داری بر افزایش گلوکز و مقاومت به انسولین و کاهش انسولین دارد (05/0 >P)، تمرین شنا، مصرف آلوئه ورا و ترکیب تمرین شنا و آلوئه ورا اثر معنی داری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (05/0 >P) همچنین 6 هفته شنا نسبت به 4 هفته شنا و 6 هفته مصرف آلوئه ورا نسبت به 4 هفته اثر بیشتری بر کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین دارد (05/0>P).
چهار و شش هفته شنا و آلوئه ورا دارای اثرات تعاملی هیپوگلایسمیک در موش های دیابتی هستند.