تاثیر تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر علائم بالینی و سطوح سرمی هورمون های جنسی در زنان 35-18 سال مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

سندرم پیش از قاعدگی (PMS)در فاز لوتئال سیکل قاعدگی رخ داده و از شدت کافی برای تداخل با جنبه های معمول زندگی برخوردار می باشد. استفاده از تمرین هوازی و داروهای گیاهی، از راه های موثر برای درمان PMS می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش هوازی و مصرف کورکومین بر ادم و سطوح هورمون های استروژن و پروژسترون در افراد مبتلا به PMS انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در سال 1395 بر روی 40 نفر از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی در تبریز انجام شد. افراد به 4 گروه تمرین، کورکومین، تمرین + کورکومین و دارونما تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه به انجام تمرینات ایروبیک پرداختند و سایر گروه ها از 7 روز مانده به عادت ماهانه تا 3 روز اول، روزانه 2 عدد کپسول حاوی 100 میلی گرم کورکومین و یا دارونما مصرف کردند. تشخیص سندرم به صورت آینده نگر و با استفاده از پرسشنامه دیکرسون صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماریتوصیفیواستنباطی انجام شد. میزان p کمتر از 05‏/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
تمرین، کورکومین و ترکیب آن دو، اثر معنی داری بر ادم ناشی از سندرم پیش از قاعدگی نداشتند (05‏/0p). بهبود علائم رفتاری ناشی از سندرم پیش از قاعدگی، تنها در گروه تمرین و گروه تمرین به همراه کورکومین مشاهده شد (2/0=p). علائم خلقی سندرم پیش از قاعدگی در هر سه گروه مورد مطالعه نسبت به قبل و پس از مداخله بهبود نشان داد (05‏/0>p). همچنین هیچ کدام از مداخلات تغییر معنی داری را در میزان پروژسترون سرم ایجاد نکردند(05‏/0p).

نتیجه گیری

تمرین هوازی و مکمل کورکومین هر دو بر علائم و هورمون های سندرم پیش از قاعدگی تاثیر گذار می باشد، ولی نشانگان سندرم پیش از قاعدگی به یک اندازه تحت تاثیر این دو مداخله قرار نمی گیرند. لذا توصیه می شود جهت کسب نتیجه بهتر از ترکیب تمرین هوازی و کورکومین در زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی استفاده گردد.