تاثیر چرای حیات وحش (آهو) و دام اهلی (گوسفند و بز) بر شاخص های تنوع و غنای گونه ای و ترکیب گیاهی در مراتع استپی مهریز

در ارزیابی اثر چرا بر پوشش گیاهی در نظر گرفتن شاخص های تنوع، غنا، یکنواختی، تعداد و ترکیب گیاهی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد زیرا حساسیت آنها در پاسخ به گرادیان چرا و نوع دام چرا کننده متفاوت می باشد، لذا هدف تحقیق مقایسه شاخص های مذکور بین دو سایت چرایی حیات وحش و دام اهلی در مراتع استپی مهریز بود. نمونه برداری در دو منطقه مذکور در اردیبهشت ماه سال 1391، به طور تصادفی سیستماتیک انجام شد (10 ترانسکت 100 متری و 3 پلات 2 متر مربعی در هر منطقه). در داخل هر پلات و در امتداد هر ترانسکت، نام گونه های گیاهی، تیره های گیاهی، طول عمر و درصد پوشش به تفکیک گونه تعیین گردید. در نهایت مقایسه میان داده ها در دو منطقه با استفاده از آزمون t انجام شد. نتایج نشان داد که در سایت چرایی آهو، درصد پوشش گونه های Colchicum kotschyi، Iris songarica (05/0p<) و گونه Stachys inflata (01/0p<) افزایش معنی دار داشته و گونه های Artemisia sieberi، Stipa barbata (01/0p<) و گونه Scorzonera sp. (05/0p<) دارای کاهش معنی دار بوده است. همچنین نتایج آنالیز آماری شاخص های تنوع و غنا نشان داد که چرای آهو برای دو شاخص تنوع گیاهی شامل شانون-وینر و سیمپسون و همچنین شاخص یکنواختی افزایش معنی دار را به همراه داشته است (01/0p<) و شاخص های غنای مارگالف و منهینیک تغییر معنی داری را در این ارتباط نشان ندادند.