نگرشی تحلیلی بر مدایح نبوی در اشعار ابوالهدی الصیادی (با تکیه بر مولفه های فنی و محتوایی شعر او)

شخصیت بی نظیر و صفات والاو روحانی حضرت رسول (ص) همواره در طول تاریخ سبب روی آوری شاعران به مدایح نبوی گردیده است، و به این دلیل تاریخ ادبیات عرب سرشار از نمونه های ارزشمند پیرامون شخصیت عظیم الشان پیامبراسلام است. در میان دوره های مختلف تاریخ، مدایح نبوی در دوره انحطاط برخلاف افول شعرسرایی این دوره به اوج شکوفایی رسیده و با پیشگامی شاعرانی همچون بوصیری، ابن نباته وصفی الدین حلی به صورت یک فن مستقل درآمد. ابوالهدی الصیادی یکی از شاعران این دوره است که مدایح نبوی جایگاه ویژه ای در اشعار وی یافته و جای جای دیوانش مزین به نام رسول اکرم و ذکر فضایل و مناقب ایشان است. در این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی مدایح نبوی دراشعارصیادی پرداخته شده است، که شفاعت وتوسل، ذکر فضایل و مناقب، برتری پیامبر برانبیاء، معجزات و کرامات و مدح صحابه و خاندان رسول از محورهایی است که در اشعار شاعر نمود یافته است.