اثر سه ماه تمرینات هوازی منظم بر شاخص های عملکرد ریوی و سطح سرمی استروژن و پروژسترون در اواسط فاز لوتئال در زنان مبتلا به آسم

نوسانات هورمون های جنسی طی چرخه قاعدگی، آسم و عملکرد ریوی را تحت تاثیر قرار می دهد. در مورد ارتباط تغییرات هورمون های جنسی در اواسط فاز لوتئال با تغییرات حجم های ریوی ناشی از ورزش، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات هوازی منظم بر شاخص های عملکردی ریه و سطح سرمی هورمون های جنسی در اواسط فاز لوتئال زنان مبتلا به آسم است.
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. 24 زن مبتلا به آسم خفیف تا متوسط و دوره جنسی منظم در دو گروه تمرین (13 نفر) و کنترل (11 نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. گروه تمرین سه جلسه در هفته (عصرها) برای سه ماه در برنامه تمرینی هوازی، شرکت کردند. اواسط فاز لوتئال 7 الی 8 روز بعد از تخمک گذاری به کمک کیت تخمک گذاری (Max14) تعیین شد. قبل و بعد از پروتکل و در اواسط فاز لوتئال، متغیرها اندازه گیری شدند. داده های تحقیق با آزمون جارک. برای نرمال سازی و با استفاده از آزمون های آماری t وابسته، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
21 نفر (12 نفر در گروه تمرین و 9 نفر در گروه کنترل) پروتکل را کامل کردند. بعد از سه ماه برنامه تمرین، شاخص های عملکردی ریه شامل FVC،FEV1، FEV1% و PEF در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافتند (0.05P<). ارتباط معنی داری بین تغییرات هورمون های جنسی و افزایش شاخص های عملکردی ریه مشاهده نشد (0.05P<).
نتیجه‏ گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات هوازی منظم مستقل از تغییرات هورمون های جنسی موجب بهبود عملکرد ریوی زنان آسمی می شود.