رفتارهای بین حرفه ای پرستاران و پزشکان در بخش های مراقبت ویژه

همکاری بین حرفه ای از جمله استراتژی های کلیدی در ارتباطات محسوب می شود که خطاهای وارده بر بیمار را به حداقل می رساند. لذا سنجش آن به لحاظ سهیم شدن پزشکان و پرستاران در تصمیم گیری و همچنین تاثیر آن بر بیمار و کاهش ایجاد ناخوشی در وی اهمیت بسزایی دارد. این مطالعه با هدف تعیین رفتارهای بین حرفه ای پرستاران و پزشکان از دیدگاه پرستاران بخش های مراقبت ویژه انجام شد.
مواد و مطالعه از نوع مطالعه توصیفی مقطعی بود. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. 109 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مطالعه شرکت کردند. پرسشنامه تعیین رفتار بین حرفه ای استیچلر در این مطالعه استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS ویرایش 22و از طریق آزمون تی مستقل، آزمون توکی، همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یکطرفه) تجریه و تحلیل شد.
دیدگاه پرستاران مشارکت کننده در خصوص رفتارهای بین حرفه ای پزشکان و پرستاران در حد متوسط (میانگین=22/1±07/46) بود. تعداد معدودی از پرستاران نیز این ارتباطات را در حد مطلوب یا نامطلوب گزارش کردند. بین رفتار بین حرفه ای پرستاران و بیمارستان محل اشتغال آن ها تفاوت وجود داشت (0001/0> Pو34/7=F).
نتایج مطالعه گویای متوسط بودن رفتارهای بین حرفه ای از دیدگاه پرستاران بود. لذا برنامه ریزی منسجمی در خصوص ارتقای رفتارهای بین حرفه ای الزام می یابد و در این راستا مواردی نظیر برگزاری کارگاه ها، دوره های آموزشی مشترک بین دانشجویان و اساتید گروه های پرستاری و پزشکی جهت شناخت رفتارهای بین حرفه ای توصیه می شود.