بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به بهجت با و بدون علایم چشمی یووییت

سندرم بهجت یکی از بیماری های واسکولیتی مزمن است که ارگان های مختلفی از جمله چشم را درگیر می کند. از آنجا که درگیری چشم به علت التهاب می تواند منجر به کوری در افراد شود، لذا شناخت عواملی که با تشدید التهاب در ارتباط هستند امری مهم است. در سال های اخیر تاثیر احتمالی عناصر معدنی همچون روی در بیماری های التهابی مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی سطح روی در بیماران بهجت با درگیری چشمی می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 75 بیمار مبتلا به بیماری بهجت انجام شد که در 3 گروه با یوییت فعال، بدون یوییت و یوییت بهبود یافته قرارگرفتند. از تمامی بیماران نمونه خون وریدی جهت اندازه گیری سطح روی به روش الایزا اخذ شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.
سطح سرمی روی در گروه با یووییت فعال 89/44±130، در گروه با یوییت بهبود یافته 92/26 ±147 و در گروه بدون یوییت 92/24 ±146 بود. هرچند در گروه با یوییت فعال سطح سرمی روی کمتر از دو گروه دیگر بود، ولی از نظر آماری این تفاوت معنادار نبود.
در این مطالعه در گروه با یوییت فعال کاهش معنی دار سطح روی مشاهده نشد. لذا برخلاف مطالعات مشابه، نمی توان ارتباط کمبود روی با بیماری بهجت و اثر آن در تشدید التهاب چشمی را بیان نمود. احتمال می رود مطالعات بیشتر با جامعه آماری وسیع تر و روش های دقیق تر اندازه گیری به حصول نتایج دقیق تر و قابل اعتمادتر در این زمینه کمک نماید.