بررسی مقایسه ای اثربخشی سیتالوپرام و مداخله ی فراشناختی بر شدت افسردگی در مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی

اختلال افسردگی اساسی، یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین اختلالات در سراسر جهان می باشد که نیاز به مداخلات چند بعدی دارد. درمان فراشناخت، یک رویکرد درمانی جدید است که برای درمان بعضی اختلالات روان پزشکی استفاده می شود. این مطالعه، با هدف ارزیابی تاثیر سیتالوپرام و فراشناخت بر روی اختلال افسردگی اساسی انجام شد.
این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی است که به شیوه ی پیش آزمون و پس آزمون طراحی شده است. نمونه ها به سه گروه دریافت کننده ی داروی سیتالوپرام (12 بیمار)، درمان فراشناخت (16 بیمار) و لیست انتظار (8 بیمار) تقسیم شدند. نتایج با استفاده از پرسش نامه ی Beck (Beck depression inventory)، پرسش نامه ی Metacognitions questionnaire-30 (MCQ-30) و Cognitive emotion regulation questionnaire (CERQ) ارزیابی شد و آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Post hoc و ANOVA انجام شد.
بین گروه های مورد مطالعه، از لحاظ مولفه های افسردگی، فراشناخت و تنظیم شناختی هیجان، تفاوت معنی داری قبل و بعد از درمان وجود داشت. البته، در ارتقای مولفه های فراشناخت، تنها درمان فراشناخت تفاوت معنی داری ایجاد کرد (010/0 = P). در مولفه ی علایم افسردگی، مداخله ی فراشناخت تاثیر معنی داری داشت (007/0 = P)؛ ولی درمان دارویی با وجود تفاوت بالینی، از نظر آماری تاثیر معنی داری نداشت (070/0 = P)؛ ضمن این که، تنظیم شناختی هیجان با درمان فراشناخت ارتقا یافت (020/0 = P).
مداخله ی فراشناخت بر روی علایم افسردگی موثر می باشد. به علاوه، این مداخله می تواند منجر به سطح بالاتری از تنظیم شناختی هیجان شود.