موسیقی درونی در غزلیات وصال شیرازی

محمد شفیع بن محمد اسماعیل شیرازی، معروف به میرزا کوچک، متخلص به وصال، متولد سال 1197ق و متوفای 1262ق در شیراز، از جمله شاعران برجسته و موسیقی دان نهضت بازگشت است که در غزل سرایی دستی توانا داشته است و در عین تقلید از سرآمدان غزل سرایی، صفات اصلی بهترین نمونه های شعر سنتی را حفظ کرده است و غزلیاتش نوای آهنگین و پرجذبه ای دارد. هدف از این پژوهش بررسی موسیقی درونی غزلیات شاعر با استفاده از روش تحقیق تحلیلی-بسامدی و نشان دادن این مسئله است که موسیقی درونی تا چه میزان بر نظم آهنگ شعر او تاثیر گذارده و اینکه وصال چگونه با استفاده از تکرار که رکن اساسی موسیقی درونی است، معنی شعر را به خواننده القا کرده است. تحقیق بیانگر این مطلب است که وصال، با توجه به اطلاع از تاثیر نوای خوش موسیقی بر روان آدمی و آگاهی از جنبه های زیباشناختی موسیقی الفاظ، توانسته است با استفاده از شگردهای گوناگون موسیقی درونی، انتخاب واژه های زیبا و دلنشین، ایجاد تناسب، تکرار و هماهنگی آوایی واج ها بر روح خواننده اثر بگذارد و معنا را بر دل و جان مخاطب بنشاند.