ارتباط وضعیت اکسیژن رسانی با خطر بروز زخم فشاری در بیماران بعد از عمل جراحی قلب باز

سیستم های مراقبت سلامتی در سال های اخیر تلاش هایی را جهت کاهش بروز و شیوع زخم های فشاری در بخش های بیمارستانی انجام داده اند. زخم های فشاری به عنوان یک مشکل بالینی مهم در تمام بخش های بیمارستانی بویژه بخش های مراقبت ویژه باقی مانده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط وضعیت اکسیژن رسانی با خطر بروز زخم فشاری در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز انجام گرفت.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است که به صورت مقطعی در سال 1395 در شهر قزوین انجام شد. جامعه پژوهش بیماران بستری در بخش جراحی قلب بیمارستان بوعلی سینا بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 82 نفر وارد مطالعه گردیدند. ابزار این مطالعه شامل معیار مرحله بندی زخم فشاری، ابزار برادن برای علائمی بروز زخم فشاری، پرسشنامه دموگرافیک است. پایایی و روایی ابزار در مطالعات قبلی به ترتیب 83% و 53/0 بدست آمده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16.0 و به کمک آزمون های توصیفی، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و تست فیشر انجام شد.
بیشتر شرکت کنندگان در مطالعه مرد (1/56%) و در سنین سالمندی قرار داشتند (52/10 ± 93/60). عواملی مانند میانگین میزان فشار دی اکسید خون شریانی در روز چهارم (04/0 = P)، مصرف سیگار (000/0 = P)، سن (000/0 = P) و طول مدت بستری (002/0 = P) به طور معناداری خطر بروز زخم فشاری را تحت تاثیر قرار می دهند و بین بروز زخم فشاری با متغیرهای میانگین درصد اشباع هموگلوبین با اکسیژن، میانگین میزان فشار اکسیژن شریانی، میانگین مقدار اکسیژن موجود در خون، میانگین کسر اکسیژن دمی، درجه حرارت بدن ارتباط آماری معناداری دیده نشد.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی در خطر بالایی از بروز زخم فشاری قرار دارندکه نه تنها سبب تحمیل بار زیاد اقتصادی برای بیمار و سیستم های بهداشتی گشته، بلکه کیفیت زندگی بیماران را نیز به شکل قابل توجهی کاهش می دهد. براساس نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود مراقبین سلامتی با بکارگیری استراتژی های مفیدی همچون توجه به عوامل خطر بروز زخم فشاری در این مطالعه در پیشگیری از زخم های فشاری گام های موثری تری بردارند.