راهبرد جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات بحرین از منظر نظریه سازه انگاری

تحولات عظیم رخ داده در برخی کشورهای خاورمیانه و افریقا با عنوان «بیداری اسلامی» طی سال های اخیر، تاثیرات عمیقی در منطقه خاورمیانه برجای گذاشته است. اما در این بین، بیداری اسلامی در کشور بحرین، از اهمیت خاصی برای جمهوری اسلامی برخوردار است. با عنایت به هویت ظلم ستیزانه و اسلامی شیعی اکثریت معترضان و به ویژه جمعیت «الوفاق» در این کشور و تعاملات معنوی بسیار نزدیک رهبران این جنبش با جمهوری اسلامی، به نظر می رسد بر مبنای آموزه ها و محورهای موجود در نظریه سازه انگاری بتوان راهبرد اتخاذ شده در سیاست خارجی جمهوری اسلامی در قبال بیداری اسلامی در بحرین را تحلیل کرد. یافته های این مقاله، نشان می دهد بر مبنای آموزه های مطروحه در نظریه سازه انگاری، جمهوری اسلامی ایران بر اساس هویتی که از خود ، رژیم های آل سعود عربستان و آل خلیفه تعریف کرده و تحولات بحرین را مصداقی بارز از بیداری اسلامی می داند ، سیاست خارجی خود را در قبال این تحولات پی گیری می کند. حمایت کامل سیاسی و رسانه ای از گروه سیاسی غیردولتی اسلام گرای الوفاق بحرین و شخص شیخ علی سلمان دبیر کل آن ، مصداقی بارز بر این مدعاست. به بیان دیگر، به نظر می رسد ساختار بین الاذهانی شکل گرفته بین ایران و جمعیت الوفاق به نمایندگی از شیعیان بحرین (عقاید مشترک، دشمنان مشترک و اهداف همراستا )، باعث شده تا جمهوری اسلامی ایران ، حمایت از این گروه سیاسی غیردولتی را تامین کننده منافع ملی و مقوم اصول و ارزش های نظام خود بداند.