واکنش های حیاتی بذر بنه (Pistacia atlantica) به پیش تیمار بذر، خراش دهی و تیمارهای شیمیایی

تکثیر بنه از طریق کشت بذر انجام می شود، ولی وجود رکود مکانیکی و فیزیولوژیکی از عوامل بازدارنده جوانه زنی بذر در این گیاه هستند که به دنبال آن باعث کاهش درصد و سرعت جوانه زنی بذر می شود. در این پژوهش بذر های بنه در مرحله رسیدگی کامل در اواخر تابستان سال 1393 از مناطق کوهستانی شهرستان دهلران جمع آوری و پس از پوست گیری با قرار دادن در محلول هیپوکلریت سدیم (یک درصد کلر فعال) به مدت 15 تا 20 دقیقه ضدعفونی و بعد از آن سه مرتبه با آب شستشو شدند. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در سه تکرار با چهار فاکتور شامل: خراش دهی در دو سطح (بدون خراش دهی و تیمار با اسید سولفوریک 98 درصد)، سرمادهی در سه سطح (بدون تیمار سرمایی، سرمادهی مرطوب در چهار درجه سانتی گراد و سرمادهی خشک در 20- درجه سانتی گراد)، نیترات پتاسیم در سه سطح (صفر، یک و دو درصد) و اسید جیبرلیک در دو سطح (صفر و 200 میلی گرم درلیتر) انجام شد. ارزیابی اولیه شاخص های حیاتی بذر مانند جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه ها نشان داد که کاربرد همزمان سه تیمار خراش دهی بذور با اسید سولفوریک 98 درصد، سرمادهی مرطوب و اسید جیبرلیک 200 پی پی ام، بیشترین تاثیر را در شکستن رکود بذر و به دنبال آن افزایش درصد و سرعت جوانه زنی بذور بنه و همچنین رشد اولیه گیاهچه ها دارند. همچنین نتایج حاصله، اثرات مثبت اسید جیبرلیک را در افزایش طول ساقه چه نشان داد.