بررسی رابطه ی بین تجددگرایی و بی رغبتی نسبت به ازدواج در میان جوانان (مطالعه ی موردی: جوانان شهر تهران)

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین تجددگرایی و بی رغبتی نسبت به ازدواج در میان جوانان شهر تهران می پردازد. روش پژوهش از نوع پیمایش است. جامعه ی آماری این تحقیق، شامل تمامی افراد در محدوده ی سنی 20 تا 40 سال ساکن شهر تهران است. حجم نمونه برمبنای فرمول کوکران 384 مشخص گردیده است که بر مبنای آن، تعداد 384 پرسشنامه به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ایبین افراد مورد نظر پخش شده است. مدل نظری این تحقیق تلفیقی از رویکرد نظری اینگلهارت، ساختار خانواده ی آدورنو و هورکهایمر، نظریه ی رسانه ای کاشت جورج گربنر و رویکرد مدرنیته ی گیدنز، هابرماس و بک است.متغیرهای مستقل پژوهش عبارت بوده اند از: فردگرایی، مدگرایی، مادی گرایی، برابری خواهی جنسیتی، نگرش نسبت به ساختار دمکراتیک خانواده و مصرف رسانه ای. در واقع، این متغیرها را به عنوان ابعاد تجددگرایی در نظر گرفته ایم. یافته های پژوهش بیانگر این است که بین همه ی متغیرهای فوق الذکر با بی رغبتی نسبت به ازدواج رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی حاکی از آن است که متغیر برابری خواهی جنسیتی (371/0) بالاترین اثر کل را بر بی رغبتی به ازدواج داشته است. متغیرهای مدگرایی(26/0)، فردگرایی (255/0) و مادی گرایی (241/0) در رده های بعدی تاثیرگذاری قرار داشته اند. ضریب تعیین (R2) نشان می دهد که 42 درصد از نوسانات در بی رغبتی نسبت به ازدواجتوسط متغیرهای فوق الذکر تبیین می شود. همچنین مقدار آزمون F (741/54) و سطح معناداری (000/0) نشان می دهد که مدل فوق در سطح 99/0 معنادار می باشد.