ارزیابی ژن های حدت (آئرولیزین، الاستاز و لیپاز) در بیماری زایی باکتری آئروموناس هیدروفیلا در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

آئروموناس هیدروفیلا عامل بیماری سپتی سمی هموراژیک در ماهیان آب شیرین مخصوصا کپورماهیان می باشد. این باکتری تحت تاثیر چندین فاکتور، ایجاد بیماری می کند که مکانیسم های ایجاد بیماری توسط این باکتری ناشناخته است. ژن های حدت مهمترین فاکتور بیماری زایی در باکتری آئروموناس هیدروفیلا می باشند. در این مطالعه 30 جدایه باکتری با روش های بیوشیمیایی رایج و ردیابی ناحیه ژنی 16S rDNA از طریق PCR به عنوان آئروموناس هیدروفیلا شناسایی گردید. بعد از تایید 30 جدایه، تشخیص و بررسی ژن های حدت (آئرولیزینaerA، الاستازahyBو لیپازLip) با پرایمرهای اختصاصی هر ژن در آئروموناس هیدروفیلا صورت گرفت. بیشترین فراوانی (%70) متعلق به ژن الاستاز بوده و ژن آئرولیزین نیز کمترین فراوانی را (53/3%) نشان داد. براساس وضعیت حضور این سه ژن حدت با روش PCR، هشت الگوی ژنی مختلف برای جدایه های باکتری حاصل گردید، به نحوی که الگوی ژنی lip+/ahyB+/aerA+ از بیشترین فراوانی (33/3%) و الگوی ژنی lip+/ahyB-/aerA+ از کمترین فراوانی (3/3%) برخوردار بود. پس از چالش بچه ماهی های کپور معمولی با آئروموناس هیدروفیلاهای دارای هر یک از 8 الگوی ژنی مختلف میزان تلفات در گروه ها مشخص گردید. بیشترین تلفات در بچه ماهی های تزریق شده با الگو های ژنی lip+/ahyB+/aerA- و lip-/ahyB+/aerA+ نسبت به دیگر گروه ها و گروه کنترل مشاهده شد. در ماهیان تلف شده علائم تیرگی بدن، کوتاه شدن سرپوش آبششی و خونریزی پتشی در ناحیه شکمی و مقعد مشاهده شد. این نتایج نشان می دهد که ژن های حدت (آئرولیزین، الاستاز و لیپاز) بیماری زایی باکتری آئروموناس هیدروفیلا را افزایش می دهند. در این میان ژن الاستاز می تواند از اهمیت بیشتری در بیماری زایی جدایه های آئروموناس هیدروفیلا در آبزیان برخوردار باشد.