اثرات اسید سالیسیلیک بر برخی از ویژگی های مورفو-فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهال گردو تحت تنش شوری

در بین تنش های غیر زنده، شوری خاک یکی از مهمترین فاکتورهای تاثیر گذار بر رشد و تولید محصول در سراسر جهان است. در این پژوهش، اثر اسید سالیسیلیک بر پارامترهای مورفو-فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دانهال های گردو تحت تنش شوری بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور اسید سالیسیلیک (صفر، 1، 2 و 3 میلی مولار) و NaCl (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار) در سه تکرار انجام شد و دانهال های گردو 60 روز بعد از اعمال شوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنی داری در بین تیمارها برای صفات بررسی شده وجود دارد. نتایج نشان داد افزایش غلظت شوری باعث کاهش برخی پارامترهای رشدی مانند تعداد برگ، سطح برگ، تعداد شاخه فرعی و ارتفاع ساقه گردید. همچنین شوری باعث کاهش رنگدانه های کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ شد اما مقدار نشت یونی، مالون دی آلدئید و پرولین در مقایسه با شاهد افزایش یافت. نتایج کاربرد سالیسیلیک اسید نشان داد غلظت یک میلی مولار این ماده موجب افزایش مقاومت دانهال های گردو به تنش شوری می شود. همچنین اثرات متقابل شوری و اسید سالیسیلیک بر مقدار کاروتنوئید، محتوای آب نسبی برگ، نشت یونی، مالون دی آلدئید و مقدار پرولین معنی دار گردید. نتایج کلی آزمایش نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت یک میلی مولار باعث کاهش تخریب بافت در دوره تنش شوری می گردد و به عنوان تیماری مناسب باعث حفظ دانهال گردو شده است.