کانی شناسی و زمین شیمی ذخیره کائولن رحمت آباد، گردنه ملا احمد نایین، استان اصفهان

ذخیره کائولن رحمت آباد در فاصله 25 کیلومتری جنوب غربی نایین واقع است. این ذخیره فرآورده دگرسانی سنگ های آتشفشانی و واحدهای آذرآواری به سن ائوسن است. بررسی های کانی شناسی نشان می دهند که کائولینیت، ژاروسیت، هماتیت، کوارتز، کلسیت، آنورتیت، آلونیت، دیاسپور، کلریت، مونت موریلونیت، ایلیت، آلبیت، اورتوکلاز، هالیت، سانیدین، گوتیت، مالاکیت، آزوریت و سرسیت از کانی های سنگ ساز این ذخیره هستند. بر اساس نتایج گرماسنجی روی کلریت های حاصل از دگرسانی، دمای سیالات مسوول دگرسانی از 25/98 تا 04/321 درجه سانتی گراد بوده است. بر پایه بررسی های زمین شیمیایی، فرایند تبدیل سنگ های آتشفشانی و آذرآواری به کائولن با غنی شدگی Rb، Cs، Ba، Sr، Nb، Hf، Zr، Y، Th، Al و U، شستشو-تثبیت Si، Ca، Ti، Na و P و تهی شدگی Fe، K، Mn، Mg، K، Cr، Ni و REEs همراه بوده است. از سیماهای زمین شیمیایی مشخص دیگر می توان به نسبت های بالای (La/Lu)N و بالا بودن مقادیر Ba و Sr نسبت به مقادیر La، Ce و Y اشاره نمود. همچنین در ناحیه مورد بررسی، تغییرات بی هنجاری های Eu و Ce به ترتیب توسط درجه دگرسانی فلدسپارها و تغییر درجه اکسایش محیط کنترل شده اند. به نظر می رسد که توسعه ذخیره کائولن در رحمت آباد توسط همپوشی فرآیند درون زاد توسط فرآیند برون زاد در منطقه حاصل شده است. اختلاف در میزان شدت دگرسانی مواد منشاء، شیمی محلول های دگرسان کننده، جذب سطحی، ترکیب در ساختار بلوری، اختلاف در درجه کمپلکس شدن با لیگندهای سولفاتی، کلریدی و فلوریدی و تفاوت در میزان پایداری کانی های اولیه در برابر دگرسانی شش عامل مهم کنترل کننده تحرک، توزیع، و تمرکز عناصر در ذخیره کائولن منطقه رحمت آباد هستند.