ارتباط گذران اوقات فراغت فعال با اشتیاق شغلی و بهره-وری کارکنان وزارت ورزش و جوانان

پژوهش حاضر با هدف شناسایی رابطه اوقات فراغت فعال با اشتیاق شغلی و بهره وری کارکنان وزارت ورزش و جوانان انجام گرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت نیز توصیفی - پیمایشی است که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل همه کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود (900=N). با توجه به جدول کرجسی و مورگان، 450 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی ساده انتخاب و درنهایت 398 پرسشنامه صحیح مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار تحقیق سه پرسشنامه اشتیاق شغلی شوفلی (2003)، پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت (1980) و پرسشنامه اوقات فراغت فعال محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه ها به تایید 10 نفر از متخصصان حوزه مدیریت ورزشی و اوقات فراغت رسید و پایایی پرسشنامه با اجرای آزمایشی بر روی 25 نفر از اعضای جامعه تحقیق و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0، 91/0 و 74/0 به دست آمد. از آزمون کلموگروف - اسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده دو متغیره و از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین اوقات فراغت فعال و مولفه های اشتیاق شغلی و همچنین بین اوقات فراغت فعال و مولفه های بهره وری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (01/0>P). همچنین، بین اشتیاق شغلی و بهره وری کارمندان وزارت ورزش و جوانان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (01/0>P، 83/0=r398) با این تفسیر که افزایش در اشتیاق شغلی با افزایش در بهر وری همراه بود. در نهایت نتایج نشان داد که میزان فعالیت بدنی در اوقات فراغت توانایی پیش بینی بهره وری کارکنان (88/8=t) و اشتیاق شغلی کارکنان (48/13=t) را در بین کارکنان وزارت ورزش و جوانان دارد (001/0sig=).