بررسی اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال مراجعه کننده به بیمارستان سینا شهر همدان طی سال های 1393 تا 1395

سندروم تونل‏کارپال بیماری مونونوروپاتی شایع با علل مختلف است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اپیدمیولوژیک مبتلایان به این سندروم، مراجعه کننده به بیمارستان سینا شهر همدان از فروردین 1393 تا فروردین 1395 طراحی و اجرا شده است.
در این مطالعه توصیفی-مقطعی300 بیمار (600 دست) با شکایت گزگز، و درد و ضعف انگشت اول تا سوم مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص و شدت بیماری بر اساس شرح حال، معاینه و مطالعات الکترودیاگنوستیک صورت گرفت و داده ها جمع آوری گردید.
در این مطالعه230 نفر (76/7 درصد) زن و70 نفر (23/3 درصد) مرد با میانگین سنی به ترتیب 17/4±47/3 و 20/2±49/1 سال بررسی شدند (0/224=P). شانزده نفر از آنان چپ دست و بقیه راست دست بودند. 113 نفر دارای ریسک فاکتور بودند که شایع ترین آنان دیابت با شیوع 18/1 درصد و هایپوتیروئیدی با شیوع 6/4 درصد بود. شایع ترین مشاغل قالی بافی و شیردوشی (به ترتیب 19/4 و 13/3 درصد) بود. در یافته های الکترودیاگنوستیک 57 درصد افراد درگیری متوسط و 16/6درصد درگیری شدید داشتند. تست تینل و فالن در 32/2 درصد از افراد مثبت و در 32/2 درصد از افراد منفی بود. شدت درگیری با احتمال مثبت شدن تینل و فالن رابطه داشت.
به دلیل اینکه 76 درصد این بیماری در زنان وجود داشته و در بین مشاغل بعد از خانه داری، بیشترین موارد را قالیبافان و شیردوشان تشکیل می دهند، توجه بیشتر به این افراد و نیز طراحی صحیح ابزار کار (به ویژه ابزار قالی بافی و شیردوشی) و آگاهی دادن بیشتر به زنان خانه دار به منظور پیشگیری از بروز این سندروم پیشنهاد می گردد.