مقایسه اثر ریکاوری فعال در خشکی، آب سرد و گرم بر فاکتورهای حیاتی و درک کوفتگی متعاقب تمرینات مقاومتی در دو محیط متفاوت

مقدمه و اهدافریکاوری با آب ممکن است بر بهبود درک کوفتگی و فاکتورهای حیاتی ورزشکاران موثر باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر ریکاوری فعال در خشکی، آب سرد و گرم بر فاکتورهای حیاتی و درک کوفتگی متعاقب فعالیت مقاومتی در دو محیط متفاوت می باشد.
مواد و روش ها36 زن دانشجو به صورت تصادفی در 3 گروه 12 نفره کنترل، ریکاوری با آب سرد و آب گرم تقسیم شدند. گروه های تجربی بعد از یک هفته فعالیت مقاومتی در محیط گرم (35 تا 40 درجه سانتی گراد و رطوبت2±75%) و ریکاوری در آب سرد (10 تا 12 درجه سانتی گراد) و گرم (40 درجه سانتی گراد)، هفته دوم را استراحت و در هفته سوم نیز در محیط سرد (5تا 10 درجه سانتی گراد و رطوبت2±60%) تمرین و ریکاوری با آب سرد و گرم نمودند. گروه کنترل نیز یک هفته فعالیت مقاومتی در محیطی با دمای خنثی (2±26 درجه سانتی گراد و رطوبت 2±43%)، ریکاوری فعال در خشکی را انجام داد. درک کوفتگی، درجه حرارت، فشارخون و ضربان قلب در مراحل مختلف مورد ارزیآبی قرار گرفت.
یافته هانتایج نشان داد که بین ریکاوری فعال در آب سرد و گرم بر درک کوفتگی و فاکتورهای حیاتی پس از اجرای فعالیت مقاومتی در محیطهای استرس زای سرمایی و گرمایی اختلاف معناداری وجود دارد (05/0P≤). ریکاوری فعال در آب سرد موجب کاهش بیشتری در میزان درک کوفتگی در مدت زمان های 24 و 48 ساعت بعد از تمرین در محیط سرد و فشارخون و ضربان قلب در 2 ساعت پس از تمرین در محیط های گرم و سرد می شود.
نتیجه گیریبه نظر می رسد برای ریکاوری سریع فاکتورهای حیاتی و درک کوفتگی بعد فعالیت مقاومتی در محیط با دماهای غیرطبیعی، بهتر است از ریکاوری فعال در آب سرد استفاده شود.