مقایسه ی اثرات ژل پلاسمای غنی از پلاکت با روش های درمانی زخم بر روی زخم دیابتی

این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ژل پلاسمای غنی از پلاکت بر روی زخم دیابت به منظور یافتن موارد درمان جدید، بی خطر و موثر انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 50 بیمار مبتلا به زخم دیابتی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد، ژل پلاسمای غنی از پلاکت سه نوبت به فاصله ی یک هفته به صورت موضعی در لبه های زخم تزریق شد و در گروه شاهد، درمان معمول ارایه گردید. سپس، کیفیت زندگی، نمره ی درد، وسعت زخم و بروز عفونت برای همه ی بیماران در 1، 2 و 3 ماه بعد از درمان بررسی و مقایسه شد.
میانگین نمره ی کیفیت زندگی پس از یک ماه در هر دو گروه مشابه بود؛ در حالی که بعد از 2 و 3 ماه در گروه شاهد (8/2 ± 88/31)، کمتر از گروه مورد (35/1 ± 13/39) بود (001/0 > P). میانگین نمره ی درد در گروه مورد (59/0± 4/2)، پس از 1 ماه به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد (70/0 ± 05/3) بود که بعد از 3 ماه نیز این تفاوت همچنان باقی ماند (003/0 = P). وسعت زخم (طول و عرض) پس از 2 هفته در گروه مورد بیش از گروه شاهد بهبود یافته بود.
به نظر می رسد استفاده از ژل پلاسمای غنی از پلاکت در درمان پای دیابتی، موثر باشد و احتمال می رود این ترکیب بتواند به عنوان گزینه ی درمانی علاوه بر درمان استاندارد مورد استفاده قرار گرفته و در کنترل بهتر زخم و عفونت در کوتاه مدت موثر واقع شود. در عین حال، با توجه به محدودیت های این مطالعه، از جمله پایین بودن حجم نمونه، پیشنهاد می گردد مطالعات بیشتری در این زمینه انجام گیرد.