بررسی اثر سن، جنس و عیوب انکساری بر ضخامت مرکزی قرنیه در مراجعه کنندگان به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا (س) زاهدان

ضخامت مرکزی قرنیه، به عنوان یکی از پارامترهایسگمان قدامی چشم، از فاکتورهای مهم در ارزیابی بیماران مبتلا به اختلالات چشمی به شمار می رود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر سن، جنس و عیوب انکساری بر ضخامت مرکزی قرنیه در مراجعه کنندگان به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا (س) زاهدان، با استفاده از روش مدلسازی رگرسیون چندکی خطی می باشد.
مطالعه مقطعی حاضر بر روی 755 چشم از افراد واجد شرایط ورود به مطالعه که برای معاینات قبل از جراحی عیوب انکساری از سال 1392 تا 1394 به بیمارستان چشم پزشکی الزهرا (س) زاهدان، استان سیستان و بلوچستان مراجعه کرده بودند، صورت پذیرفت. پس از محاسبه شاخص های توصیفی، رگرسیون چندکی خطی به داده ها برازش و حدود طبیعی برآورد شدند. تحلیل ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS(21) و R(3.3.0) انجام گرفت.
در این مطالعه، تعداد 422 نفر (56%) از شرکت کنندگان را زنان تشکیل می دادند. میانگین سن افراد 7/6±27 سال بود. بر اساس نتایج مدل رگرسیون چندکی خطی، سن به طور معناداری بر ضخامت مرکزی قرنیه موثر بود. در حالی که، جنس و مقدار عیب انکسار تاثیر آماری معناداری را نشان ندادند. همچنین حدود طبیعی برای زنان (602 – 489) و برای مردان (600 – 482) میکرومتر بدست آمد. به منظور اهداف مقایسه ای، این حدود به تفکیک گروه های سنی و جنس نیز گزارش شده است.
حدود طبیعی حاصل از این پژوهش می تواند توسط چشم پزشکان در معاینات قبل از انجام جراحی های عیوب انکساری و ارزیابی پاتولوژی های چشمی از جمله گلوکوم مورد استفاده قرار گیرد.