بررسی موارد درخواست، توزیع و مصرف کنسانتره پلاکتی در اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران

تجویز بی رویه یا بدون اندیکاسیون فرآورده های خونی علاوه بر افزایش هزینه ها، انتقال عفونت ها، عوارض مربوط به تزریق و دفع نامناسب و توزیع نامناسب فرآورده های خونی می تواند سبب کاهش ذخایر بانک خون گردد.
مطالعه حاضر با هدف تعیین شاخص های ترانسفیوژن کنسانتره پلاکتی در بخش اورژانس انجام شد.
مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 28 بیمار بستری در بخش اورژانس بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران در مدت یک سال (از مهر ماه 1393 تا مهر ماه 1394) انجام شد. شاخص های انفیوژن شامل؛ نسبت آزمایش کراس مچ به خون تزریق شده، نسبت ترانسفیوژن و شاخص ترانسفیوژن برای هر بیمار به تفکیک مشخص گردید. همچنین واحدهای درخواستی تزریق نشده یا ناقص نیز برآورد گردید. از آزمون های آماری تی استیودنت و آنوا برای متغیرهای کمی و از کای اسکوئر برای متغیرهای کیفی استفاده گردید.
در 17 مورد (%60/7) بیماران مرد و در 11 مورد (%39/3) زن با میانگین سنی 21/30±47/36 سال بودند. بیش ترین علت درخواست (16 مورد) مربوط به آمادگی قبل از عمل بود. در 15 مورد، 10 واحد و در مجموع، 249 واحد کنسانتره پلاکتی برای 28 بیمار درخواست شد که 141 واحد (%56/62) مصرف شد. نسبت ترانسفیوژن %71/42 ، نسبت آزمایش کراس مچ به خون تزریق شده 1/76 و شاخص ترانسفیوژن در بیماران 5/03 بود.
براساس یافته های به دست آمده شاخص های ترانسفیوژن کنسانتره پلاکتی در بخش اورژانس در حد قابل قبولی بود و می تواند به عنوان یک رویکرد مناسب در مدیریت فرآورده های خونی در بخش اورژانس در نظر گرفته شود.