تکثرگرایی در روش های تصمیم گیری چندمعیاره

تصمیم گیری در زمره مهم ترین وظایف مدیران قلمداد می شود. تاکنون رویکرد های متعددی به مقوله تصمیم گیری وجود داشته است. فلاسفه، مدیران، جامعه شناسان و روانشناسان، هریک از منظری به مقوله تصمیم گیری نگریسته اند. پژوهش حاضر سعی دارد نگاهی نو به فنون تصمیم گیری کمی در قالب نظریه تکثرگرایی بیاندازد. بدین منظور سعی بر عملیاتی نمودن و بازآفرینی مفهوم تکثرگرایی در حوزه تصمیم گیری کمی بوده است. در این راستا، ابعاد مثلث سازی، تحلیل پایداری (حساسیت)، توجه به مقوله اعتبار و پایایی و تکثر داده ها به عنوان ارکان چهارگانه تکثرگرایی موردبحث قرارگرفته اند؛ بنابراین، مهم ترین نوآوری پژوهش حاضر را می توان در بسط مفهوم تکثر داده، در کنار بازتعریف سه رکن دیگر تکثرگرایی در تصمیم گیری چندمعیاره، قلمداد کرد. نتیجه تکثر داده در یک نمونه عملی گویای آن است که رابطه نزدیکی میان رتبه بندی سه رویکرد قطعی، فازی و خاکستری وجود دارد. ازآنجایی که نظریه فوق مبتنی بر مثال های معدود در یک صنعت است، در تعمیم نتایج بایستی احتیاط نمود. تعمیم پذیری، بر قابلیت تعمیم نتایج به دیگر مطالعات مشابه اشارت دارد.