مقایسه اثر آبیاری با آب معمولی و مغناطیسی بر خصوصیات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه ذرت تحت شرایط تنش خشکی

افزایش بهره وری و کیفیت آب آبیاری، عاملی کلیدی برای رفع بزرگ ترین چالش بخش کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک است. در این تحقیق اثر آبیاری با آب مغناطیسی شده و آب معمولی در سطوح مختلف تنش خشکی، بر خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه ذرت (KSC703) ، بررسی شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین در سال 1395 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری با آب معمولی و آب مغناطیسی به مقدار 75، 50 و 25 درصد از ظرفیت زراعی خاک به همراه شاهد (بدون تنش) بود. نتایج نشان داد که صفات اندازه گیری شده به طور معنی داری تحت اثر تیمار آبیاری قرار گرفتند، به طوری که بیش ترین قطر ساقه (87/1 سانتی متر) ، بالاترین عرض برگ (92/5 سانتی متر) ، بالاترین ارتفاع بوته (126 سانتی متر) ، بیش ترین مقدار شاخص سبزینه برگ (97/45) ، بالا ترین درصد نیتروژن (05/4 درصد) ، فسفر (39/0 درصد) و پتاسیم (78/3 درصد) برگ ذرت، در گیاهان تیمار شده با آب مغناطیسی و در شرایط بدون تنش دیده شد. بیش ترین مقدار پروتئین کل (63/0 میلی گرم بر گرم برگ خشک) از تیمار آب مغناطیسی و آبیاری به میزان 75 درصد ظرفیت زراعی حاصل گردید. در مجموع، آب مغناطیسی اثر مثبت و معنی داری بر بیش تر صفات اندازه گیری شده داشت و تا حدودی توانست اثر منفی کم آبی را در گیاه ذرت کاهش دهد.