بررسی اثر 10 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان شناختی در مردان سالمند

عدم تعادل و اختلال در الگوی راه رفتن از عوامل موثر در سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان شناختی در مردان سالمند بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون، تعداد 22 نفر از مردان سالمند مراجعه کننده به کلینیک امیرکبیر شهرستان کاشان در سال 1395 با میانگین سنی (81/2±76/65) به صورت دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی، به دو گروه تجربی و کنترل، هر گروه 11 نفر تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی پیلاتس، به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه به تمرین پرداختند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 P<تجزیه وتحلیل شدند.
نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (0001/0P=) و پویا (0001/0P=) و سایر عوامل روان شناختی (0001/0P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معناداری داشته است (05/0>P)، اما در گروه کنترل که هیچ گونه برنامه تمرینی دریافت نکردند، اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0˃P).
به نظر می رسد، انجام تمرینات پیلاتس می تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا، کاهش اضطراب و افسردگی و بهبود در عملکرد روانی و اجتماعی در مردان سالمند شود. تمرینات پیلاتس می تواند به عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن و همچنین توسعه شاخص های سلامت روان، جایگزینی مناسب و کم هزینه، موثر واقع شود.