پیش بینی عوامل مرتبط با تاخیر در زمان اولین فرزندآوری در زنان جوان متاهل با استفاده از نظریه یادگیری اجتماعی بندورا

تاخیر در شروع فرزندآوری با کاهش فرزندآوری در خانواده و خطر بارداری در سنین بالا برای مادر همراه است. نظریه یادگیری اجتماعی برای روشن شدن تعامل میان عوامل فردی، عوامل محیطی و رفتار استفاده می شود. در راستای درک عوامل زمینه ساز این تاخیر، مطالعه حاضر با هدف پیش بینی عوامل مرتبط با تاخیر در زمان اولین فرزندآوری در زنان جوان متاهل با استفاده از نظریه یادگیری اجتماعی بندورا انجام یافته است.
این مطالعه از نوع مقطعی- همبستگی است جامعه پژوهش را زنان متاهل بارور مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و درمانگاه های زنان و زایمان بیمارستان های آموزشی شهر مشهد در سال های 95-1394 تشکیل می دادند. تعداد نمونه ها 284 نفر بودند. ابزار جمع آوری داده ها 5 پرسشنامه عوامل فردی و اجتماعی بود. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون، اسپیرمن، رگرسیون خطی و رگرسیون چندگانه انجام گرفت.
میانگین سن افراد شرکت کننده در پژوهش 2/4±99/27 و میانگین فاصله ازدواج تا تولد نخستین فرزند 96/1±22/3 سال بود که 25/1 سال از فاصله مطلوب بین ازدواج تا فرزندآوری بیش تر بود. رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که انگیزه های باروری مثبت و منفی، خودکارآمدی درک شده مادری، ارتباط زوج ها، تعداد خواهران و باورهای مذهبی مرتبط با فرزندآوری بر فاصله بین ازدواج تا شروع باروری تاثیر دارند (01/0p<).
عواملی که در پیش بینی تاخیر در اولین رفتارهای باروری نقش دارد، با به کارگیری نظریه یادگیری اجتماعی بندورا شناسایی گردید. جهت طراحی برنامه های مداخله ای برای انجام سیاست های افزایش فرزندآوری باید این دو دسته از عوامل با هم در نظر گرفته شود.