مقایسه یافته های تیمپانومتری فرکانس بالا و فرکانس پایین در نوزادان هنجار

تیمپانومتری به عنوان یکی از مهم ترین ارزیابی های ادیولوژیکال در برنامه های غربال گری شنوایی نوزادان مطرح می باشد. این آزمون به صورت معمول با استفاده از پروب فرکانس 226 هرتز انجام می شود؛ با این حال در نوزادان کمتر از 6 ماه، استفاده از این پروب فرکانس به دلیل خصوصیات متفاوت گوش میانی نسبت به بزرگسالان قابل اعتماد نیست. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اطلاعات به دست آمده از تیمپانومتری در نوزادان دارای شنوایی هنجار 1 تا 14 روزه، با استفاده از پروب فرکانس های 226، 678، 800 و 1000 هرتز می باشد.
در این مطالعه مقطعی، 30 نوزاد 1 تا 14 روزه که با استفاده از آزمون گسیل های صوتی گوش از لحاظ شنوایی هنجار شناخته شده بودند، تحت ارزیابی تیمپانومتری قرار گرفتند. آزمون تیمپانومتری با استفاده از پروب فرکانس های 226، 678، 800 و 1000 هرتز برای هر دو گوش انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تی زوجی استفاده شده است.
با استفاده از پروب فرکانس 226 هرتز، موارد بروز تیمپانوگرام دوقله ای غیرمعمول در 65 درصد موارد دیده شد که با افزایش فرکانس پروب تن، این درصد کاهش یافت. هم چنین، میزان استاتیک ادمیتانس جبران شده در دو فرکانس 226 و 1000 هرتز، اختلاف معناداری داشت.
در نوزادان تازه متولد شده هنجار و بدون عوامل خطر برای کم شنوایی، تیمپانوگرام 1000 هرتز وضعیت گوش میانی را نسبت به تیمپانوگرام 226 هرتز بهتر نشان می دهد.