موانع تعاملی صنعت و دانشگاه های علوم پزشکی در ایران

با توجه به موانع و چالش هایی که کشورهای در حال توسعه به جهت وجود ضعف سازماندهی بین تحقیقات و آموزش های دانشگاهی با بخش های صنعتی دارند، مطالعه حاضر با هدف تبیین موانع موجود در تعامل بین صنعت و دانشگاه های علوم پزشکی انجام گردید.
این پژوهش از نوع کیفی بود و به روش تحلیل محتوای مرسوم و نمونه گیری هدفمند انجام شد. 20 مدرس از دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمان در مطالعه مشارکت نمودند. داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق و بدون ساختار جمع آوری گردید. متن هر مصاحبه بارها خوانده و واحدهای معنایی مشخص شد و سپس کدگذاری صورت گرفت. کدها خلاصه و بر اساس مشابهت ها دسته بندی گردید و طبقات ایجاد شد. داده ها به طور مستمر و هم زمان با مرحله جمع آوری، به صورت مقایسه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
سه درون مایه اصلی بر اساس تجارب و ابعاد درک شده توسط مشارکت کنندگان استخراج گردید که شامل «موانع فردی، موانع سازمانی و موانع محیطی» بود. موانع فردی از چهار زیرطبقه «موانع نگرشی، موانع مهارتی، موانع روان شناختی و موانع جمعیت شناختی»؛ موانع سازمانی از چهار زیرطبقه «موانع فرهنگی، موانع مدیریتی، موانع مالی و موانع ساختاری» و موانع محیطی از سه زیرطبقه «موانع قانونی، موانع ویژگی های خاص صنعت و موانع نظارتی» تشکیل شد.
بر اساس تجارب مدرسان، «موانع نگرشی» به عنوان پرتکرارترین موانع فردی، «موانع مالی» به عنوان پرتکرارترین موانع سازمانی و «موانع قانونی» نیز به عنوان پرتکرارترین موانع محیطی شناسایی شد. مشارکت کنندگان تاکید نمودند که برنامه ریزی صحیح نشات گرفته از حکمرانی خوب دولت، منجر به ایجاد تعامل مثبت بین این دو نهاد صنعت و دانشگاه می گردد.