تحلیل کیفی تجربه دانشجویان از شادکامی: یک مطالعه پدیدارشناسی

شادکامی به مقدار ارزش مثبتی که یک فرد برای خود قایل است، اشاره دارد. شادکامی هدف مشترک همه انسان ها است؛ چرا که تمام تلاش های انسان برای رسیدن به آن انجام می پذیرد و در دهه های اخیر به مساله ای حایز اهمیت در زندگی بشر تبدیل شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تجربه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران از پدیده شادکامی بود.
مطالعه از نوع کیفی و با روش پدیدارشناسی در سال 1394 انجام شد. تعداد مشارکت کنندگان در تحقیق 12 نفر بود و داده ها با مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری و با تکنیک هفت مرحله ای Colaizzi مورد تحلیل قرار گرفت.
پس از بررسی و تحلیل داده ها، 219 مفهوم، 10 زیرطبقه و 3 طبقه اصلی استخراج شد. مقولات اصلی شامل تحقق اهداف، پیوندهای اجتماعی و نابسامانی های زندگی بود. مشارکت کنندگان، شادکامی را در جریان زندگی اجتماعی کسب می کردند و در کنار آن، تلاش های فردی را برای رسیدن به خواسته ها و شادکامی اساسی می دانستند. همچنین، از برخی نابسامانی و تحولات مخرب زندگی از جمله وضعیت رفاهی نامناسب و رویارویی با آینده مبهم رنج می بردند.
با توجه به آن که جنبه اجتماعی رسیدن به شادکامی و تاثیر وضعیت رفاهی بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، سیاست گذاری و برنامه ریزی های مناسب آموزشی برای دانشجویان و تلاش برای بهبود شرایط اقتصادی آنان جهت افزایش شادکامی ضروری می باشد.