تاثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر عملکرد و کارآیی مصرف نیتروژن سویا در منطقه داراب (استان فارس)

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانو نیتروژن بر عملکرد و کارآیی مصرف نیتروژن سویا رقم ویلیامز، در سال 1392 آزمایشی مزرعه ای در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس (داراب) به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. کود شیمیایی نیتروژن در سه سطح (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن) به عنوان عامل اصلی و منبع نیتروژن در چهار سطح (ریزوبیوم جاپونیکوم، نانونیتروژن، نیتروکسین و شاهد) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان عملکرد دانه و شاخص برداشت از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم به دست آمد. کاربرد تلفیقی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم بیشترین پروتئین و عملکرد پروتئین دانه را ایجاد نمود. حداکثر محتوای نیتروژن اندام هوایی در مرحله رسیدگی در نتیجه کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و نانو کود نیتروژن ایجاد شد. در این تحقیق کمترین شاخص برداشت نیتروژن از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و نانو نیتروژن و حداکثر کارآیی مصرف نیتروژن از کاربرد تلفیقی 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و ریزوبیوم مشاهده گردید. بیشترین کارآیی استفاده از نیتروژن از کاربرد نانو کود نیتروژن و بیشترین شاخص کارآیی جذب نیتروژن از کاربرد 75 کیلوگرم نیتروژن و ریزوبیوم حاصل گردید. براساس یافته های این تحقیق بنظر می رسد استفاده تلفیقی 75 کیلوگرم کود نیتروژن و ریزوبیوم راهکار مناسبی برای تولید گیاه روغنی سویا رقم ویلیامز در منطقه گرم و خشک داراب (فارس) می باشد.