عملکرد رشد، تغذیه، پایداری غذا و قابلیت هضم ظاهری در میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamii) تغذیه شده با سطوح مختلف ماکروجلبک گراسیلاریا (Gracilaria pygmaea)

این مطالعه با هدف بررسی اثر استفاده سطوح مختلف ماکروجلبک گراسیلاریا (Gracilaria pygmaea) جیره بر شاخص های رشد، تغذیه و قابلیت هضم ظاهری میگوی وانامی Litopenaeus vannamei)) انجام شد. میگوهای بامیانگین وزن اولیه 7 ± 5/6 گرم به مدت 40 روز درون آکواریوم های 150 لیتری با تراکم ذخیره سازی 12 قطعه میگو تغذیه شدند. ماکروجلبک گراسیلاریا جمع آوری شده از سواحل خلیج فارس در سه سطح 5، 10 و 15 درصد به جیره غذایی افزوده شده و با یک گروه شاهد (فاقد جلبک) مقایسه گردید. آزمایش پایداری غذا در آب به مدت 2و 4 و 8 ساعت انجام شد و طی 2 و 4 ساعت اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود داشت (p<0.05) و بیشترین پایداری غذا در آب هم در تیمار GL15 مشاهده گردید. اما بین تیمارهای 8 ساعت آبشویی هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (p>0.05). نتایج این بررسی نشان داد شاخص های رشد و تغذیه این میگو به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف این ماکروجلبک قرار می گیرد (p<0.05). میزان بازماندگی در تمامی تیمارها صد در صد بود. میزان قابلیت هضم ظاهری پروتئین و لیپیدخام و درصد پروتئین و لیپید هضمی بین تیمارها اختلاف معنی داری نشان دادند (p<0.05). در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد که جیره های مکمل شده با این ماکروجلبک تاثیر مثبتی بر روی شاخص های رشد میگو و پایداری غذا در آب دارد.