کارایی دو ماده بیهوشی ترکائین متان سولفانات (MS-222) و عصاره توتون و اثر بر تغییرات فیزیولوژیک بچه ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus)

325 عدد بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزنی 7/0 ± 54 گرم به منظور بررسی کارایی دو ماده بیهوشی MS-222 و عصاره توتون، مقایسه پارامترهای هماتولوژی و شاخص های بیوشیمیایی تحت تاثیر غلظت بهینه مواد بیهوشی در نظر گرفته شد. غلظت mg/l 60 MS-222 و غلظت mg/l 675 عصاره توتون، با توجه به زمان های بیهوشی و بازگشت به عنوان غلظت بهینه انتخاب شدند. تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت در ماهیان قرار گرفته در معرض استرس دستکاری، عصاره توتون و MS-222 کاهش معنی داری را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند و به دنبال آن تغییر در میزان میانگین حجم یک گلبول قرمز و میانگین هموگلوبین یک گلبول قرمز بین تیمارها مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری در تعداد گلبول های سفید، لنفوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل بین تیمارها مشاهده شد. افزایش معنی داری در غلظت کورتیزول پلاسما بلافاصله بعد از شروع آزمایش در هر سه تیمار مشاهده شد و سپس روند کاهش را نشان داد؛ در حالیکه روند تغییرات گلوکز تنها برای بچه ماهیان قرارگرفته در معرض استرس دستکاری بدون ماده بیهوشی معنی دار بود. غلظت لاکتات نیز روند کاهشی معنی داری را برای دو تیمار استرس دستکاری و عصاره توتون نشان داد که حداکثر آن بلافاصله بعد از شروع آزمایش مشاهده شد. در مجموع باتوجه به مشاهده تغییرات کمتر در غلظت شاخص های بیوشیمیایی ماهیان بیهوش شده با MS-222 در مقایسه با عصاره توتون، به نظر می رسد این ماده پاسخ استرسی کمتری را در بچه ماهیان استرلیاد به همراه داشته و بنابراین استفاده از آن نسبت به عصاره توتون، توصیه می شود.