مقایسه دو روش آموزش سخنرانی و چند رسانه ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران

آموزش یکی از روش های افزایش آگاهی، ایجاد نگرش و عملکرد صحیح در دانش آموزان است و انتخاب روش های آموزشی موثر از جمله اهداف و عناصر اصلی در برنامه ریزی های آموزشی محسوب می شود.
هدف از این مطالعه مقایسه دو روش آموزشی سخنرانی و چند رسانه ای بر رفتار بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان شهر تهران می باشد.
مطالعه حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی است و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان پایه سوم ابتدایی مدارس منطقه 14 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 می باشد. حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 90 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، با آلفا کرونباخ 0/8 بود. این پرسشنامه که شامل 27 سوال برای دانش آموزان (7 سوال آگاهی، 7 سوال نگرش و 3 سوال عملکرد مابقی دموگرافیک) بود، قبل و بعد از آموزش در اختیار نمونه ها قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون های آماری تی مستقل و آنوا در سطح معناداری 0/05 استفاده گردید.
در گروه سخنرانی میزان آگاهی بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله به ترتیب (0/25 ± 2/93) و (0/00 ± 3)، نگرش (0/25 ± 2/93) و (0/00 ± 3)، عملکرد (0/58 ± 2/66) و (0/59 ± 2/30) افزایش یافت که از نظر آماری معنادار نیست (0/05 P>). در گروه چند رسانه ای بلافاصله بعد از مداخله میزان آگاهی (0/00 ± 3)، نگرش (0/00 ± 3) و عملکرد (0/3 ± 2/90) بود. همچنین میزان نگرش (0/00 ± 3) و عملکرد (0/00 ± 3) یک ماه بعد از آن هم افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار می باشد (0/05 P>). تغییر میزان عملکرد نیز یک ماه بعد از مداخله در گروه چند رسانه ای (0/57+) نسبت به گروه سخنرانی، از نظر آماری معنادار و بیشتر بود (0/05 P>).
یافته ها نشان می دهد که نه تنها آموزش در ارتقای رفتار بهداشت دهان و دندان موثر می باشد، بلکه نوع آموزش در ارتقای آن نقش بسزایی دارد. به طوری که در همه مراحل روش آموزشی چند رسانه ای از روش سخنرانی موثرتر بود.