ارزیابی ژنتیکی جمعیت بنیان گذار گوسفند وحشی (Ovis orientalis) در مرکز تکثیر چادگان

تکثیر در اسارت که باهدف افزایش جمعیت گونه ها و رهاسازی مجدد آن ها در زیستگاه های طبیعی صورت می گیرد، نقش مهمی در حفاظت از گونه ها داشته و انجام مطالعات ژنتیکی از ملزومات آن محسوب می شود. در این پژوهش تنوع ژنتیکی و جایگاه رده بندی جمعیت گوسفند وحشی در سایت تکثیر چادگان با استفاده از تکثیر قطعه ای به طول 688 جفت باز از ژن سیتوکروم b ارزیابی شد. نتایج نشان داد که گوسفند وحشی درمنطقه چادگان در کلاد O. vignei قرارگرفته و به عنوان زیرگونه O. vigneilaristanica از زیر گونه های O. vignei kermanansis تفکیک شد. در مطالعه حاضر 3 هاپلوتایپ جدید به 67 هاپلوتایپ مطالعات گذشته اضافه گردید که تنوع ژنتیکی نسبتا مناسبی را در جمعیت مورد مطالعه نشان داد. میزان واگرایی ژنتیکی درون و بین گونه ای قوچ و میش کلادهای O. vignei، O. orientalis و O. canadensis از کلاد O. ammon با توجه به تعداد کم نمونه در این مطالعه با روش K2P محاسبه گردید. بر این اساس حداقل و حداکثر فاصله ژنتیکی درون گونه O. vignei 0/013 تا 0/015 به دست آمد درحالی که فاصله ژنتیکی بین گونه ای O. vignei با O. canadensis 0/086 تا 0/088 و O. vignei با O. orientalis 0/021 تا 0/024 برآورد گردید. حداقل فاصله ژنتیکی بین زیرگونه های O. canadensis و O. orientalis و حداکثر آن بین زیرگونه های O. vigneiمشاهده شد. نتایج این مطالعه می تواند در انتقال افراد بین جمعیت ها و رهاسازی افراد از سایت های تکثیر به زیستگاه های طبیعی مورد استفاده قرار گیرد تا تنوع ژنتیکی جمعیت های گوسفند وحشی در کشور حفظ شود.