اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح آپلین بافت چربی زیرپوستی و احشایی، انسولین و گلوکز پلاسمایی در موش های صحرایی نر

در سال های اخیر، شیوع چاقی همه گیر شده است و فعالیت ورزشی قوی ترین محرک برای کاهش آن است. امروزه بافت چربی به عنوان یک آدیپوکاین شناخته شده است که تعداد زیادی سایتوکاین و هورمون ترشح می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات 5 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT: High intensity interval training) بر سطوح آپلین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی و میزان انسولین و گلوکز خون در موش های نر ویستار است.
20 سر موش به طور تصادفی به دو گروه تمرین (HIIT) و گروه کنترل تقسیم شدند. کل برنامه تمرینی به مدت پنج هفته و با پنج جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی ها در هفته اول با سرعت m/min37 در 6 وهله دو دقیقه ای فعالیت کردند و در بین هر وهله نیز به مدت یک دقیقه به آنها استراحت داده شد. در هفته دوم تعداد وهله ها به 7 مرحله رسید و سرعت به m/min40 افزایش یافت. در هفته سوم، پروتکل تمرینی با سرعتی برابر با m/min43 و در 9 وهله انجام شد. در هفته چهارم سرعت به m/min 49 و تعداد وهله ها به 10 و در پنجمین هفته تعداد وهله ها به 12 و سرعت به m/m52 رسید. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه برداری بافت چربی احشایی و زیرپوستی و خونگیری انجام و متغیرهای موردنظر اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون تی مستقل استفاده شد. سطح معناداری، 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج، تغییرات معنی داری را در سطوح آپلین چربی احشایی و چربی زیر پوستی و انسولین پلاسمای گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P<) اما این تغییرات در گلوکز پلاسما معنی دار نبود (05/0P≥).
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات HIIT می تواند باعث کاهش سطوح آپلین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود که این عامل می تواند از بروز بیماری های مرتبط با چاقی جلوگیری کند. همچنین کاهش آپلین می تواند کاهش مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت انسولینی را به همراه داشته باشد.