تاثیر ویتامین E بر آسیب حافظه القاشده با استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار

ویتامینE ، یک ماده غذایی ضروری برای بدن می باشد. این ویتامین به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی، جاروکننده رادیکال های آزاد در غشاهای سلولی بوده و از اسیدهای چرب اشباع نشده در مقابل پراکسیداسیون لیپیدی محافظت می کند. در تحقیق حاضر، تاثیر ویتامین E بر نورودژنراتیو القاشده به وسیله تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین در موش های نر بالغ نژاد ویستار بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی، موش ها به طور تصادفی به چهار گروه شامل: کنترل سالم، کنترل آلزایمری، ویتامین E (دوز 100 و 200 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن، روزانه به صورت خوراکی) همراه با استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. حیوانات استرپتوزوتوسین را با دوز 3 میکرولیتر در هر کانولا و 75 میلی گرم برمیلی لیتر درون بطنی به صورت دوطرفه در روزهای یکم و سوم دریافت کردند. تیمار ویتامین E یک ساعت قبل از شروع اولین دوز استرپتوزوتوسین آغاز شد و تا روز چهاردهم ادامه داشت. حافظه و یادگیری با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک عاملی تحلیل شدند.
تیمار استرپتوزوتوسین موجب کاهش تاخیر زمانی ورود به محفظه تاریک و افزایش مدت زمان قرارگیری در محفظه تاریک شد. همچنین تیمار ویتامین E منجر به تخفیف این تغییرات گردید.
نتایج این تحقیق نشان داد تیمار ویتامین E به طور معنی داری موجب بهبود آسیب شناختی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین می شود. بنابراین، ویتامین E می تواند در فراهم آوردن حفاظت از نقص حافظه پیری و آسیب نورونی ناشی از استرپتوزوتوسین موثر باشد.