بررسی ارتباط بین وضعیت ویتامین D و پلی مورفیسم BsmI ژن گیرنده ویتامین D با بیماری هاشیموتو در شهر ارومیه

هاشیموتو به عنوان یکی از بیماری های شایع خودایمن تیروئیدی علت شناسی چندگانه ای دارد. وضعیت ویتامین D و پلی مورفیسم BsmI ژن گیرنده ویتامین D در ایجاد هاشیموتو موثر می باشند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین وضعیت ویتامین D و پلی مورفیسم BsmI با هاشیموتو می باشد.
پژوهش مورد-شاهدی حاضر شامل 105 فرد بزرگ سال مبتلا به هاشیموتو و 105 فرد سالم همگون شده ازنظر سن، جنس و محل زندگی با گروه بیمار، می باشد. پلی مورفیسم BsmI با روش PCR-RFLP و بعد از همسان سازی دو گروه از منظر دریافت غذایی ویتامین D و مواجهه با نور خورشید، سطح سرمی 25- هیدروکسی ویتامین D با روش الکتروکملیومیسانس تعیین شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری کای اسکوئر، نسبت شانس، آنالیز واریانس، من ویتنی یو تست و تی مستقل استفاده شده است.
نتایج نشان داد که کمبود ویتامین D (≤20 نانوگرم بر میلی لیتر) در مقایسه با کفایت ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به بیماری هاشیموتو همراه است (نسبت شانس= 74/2، محدوده اطمینان با 95%: 25/6-2/1 و سطح معنی داری= 02/0). ژنوتیپ GG در بیماران هاشیموتو فراوانی بالاتری دارد (سطح معنی داری=01/0). پلی مورفیسم های BsmI بر وضعیت ویتامین D اثر معنی داری ندارند (سطح معنی داری>05/0)
پلی مورفیسم BsmI و وضعیت ویتامین D بر خطر ابتلا به هاشیموتو تاثیرگذار می باشد. لذا مطالعات بیشتری جهت تعیین ارتباط پلی مورفیسم های ژن VDR با هاشیموتو و وضعیت ویتامین D موردنیاز است.