اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش رضایت از زندگی در افراد مبتلا به سندرم آشیانه خالی

این پژوهش باهدف، بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش رضایت از زندگی در افراد مبتلا به سندرم آشیانه خالی انجام شد.
روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد میان سال مراجعه کننده به مرکز روان درمانی سپید شهر کاشمر در سال 1395 بود. از این جامعه ی آماری به شیوه نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب، به طور کاملا تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه در آغاز و پایان درمان به پرسشنامه رضایت از زندگی (SWLS) داینر و همکاران (1985) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها، با نرم افزار spss-22 و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) انجام شد.
یافته های نشان داد که میانگین نمرات رضایت از زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است.
نتایج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش رضایت از زندگی در افراد مبتلا به سندرم آشیانه خالی تاثیر دارد. لذا می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موردتوجه و استفاده قرار گیرد.