اثربخشی آموزش مثبت نگری اسلامی بر احساس خشم و رضایت از زندگی مادران کودکان با نیازهای ویژه

داشتن فرزند، یکی از نقاط قوت روابط زن و شوهر است. با وجوداین، حضور کودک دچار ناتوانی یا بیمار، برای والدین و به خصوص مادران بسیار تنش زا است. تحقیق حاضر، با هدف بررسی تاثیر آموزش مثبت نگری اسلامی در کاهش احساس خشم و رضایت از زندگی مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه انجام گرفت.
این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با گروه ناهمسان و پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعهٔ مطالعه شده را مادران با کودکان با نیازهای ویژهٔ شهر رودسر تشکیل داد. نمونه گیری به صورت داوطلبانه صورت گرفت، سپس 30 نفر نمونه گیری شده، به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت چندجلسه تحت آموزش مثبت نگری اسلامی قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسشنامهٔ خشم و رضایت از زندگی بود. داده های حاصل با استفاده از تحلیل کواریانس و نرم افزار آماری SPSS نسخهٔ 18 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان احساس خشم و رضایت از زندگی مادران در مرحلهٔ قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معناداری دارد (p<0.001) همچنین در متغیرهای احساس خشم و رضایت از زندگی مادران، بین گروه مداخله و گروه کنترل، اختلاف معنادار بود (p<0.001).
باتوجه به ثمربخش بودن آموزش مثبت نگری اسلامی بر کاهش احساس خشم و افزایش رضایت از زندگی، آموزش این منابع در راستای مقابله با فشار روانی مادران کودکان با نیازهای ویژه پیشنهاد می گردد.