اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/نارسایی توجه

در چند دههٔ گذشته تکانشگری دوران کودکی یکی از موضوعات مطالعاتی بسیار گسترده در تحول کودک بوده است. تکانشگری بر زندگی فرد در آینده تاثیر می گذارد و سبب ایجاد مشکلات بسیاری چون تخریب روابط با همسالان می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/نارسایی توجه انجام شد.
طرح مطالعهٔ شبه تجربی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی کودکان سن 8 تا 12 سال مدارس شهر کرمانشاه بود. از طریق نمونه گیری خوشه ایمرحله ای، 5 مدرسه انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه و دارا بودن ملاک های ورود، 24 دانش آموز به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. جلسات برای گروه آزمایش در 9 جلسه و به مدت 45 تا 60 دقیقه، دو بار در هفته اجرا شد. گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامهٔ خودبازداری وینبرگر و شوارتز ارزیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس انجام گرفت.
نتایج نشان دادند که تکانشگری در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است (0٫001>p).
با توجه به موثر بودن هنردرمانی بر کاهش تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه، پیشنهاد می شود روان شناسان و متخصصان کودک از این شیوهٔ درمانی نیز در کاهش تکانشگری این کودکان استفاده کنند.