رابطه آگاهی از حقایق دوران سالمندی و نگرش به سالمندی با سطح استرس شغلی مراقبان رسمی آسایشگاه های سالمندان

با افزایش جمعیت سالمندان، شمار سالمندانی که به خدمات آسایشگاهی نیاز پیدا میکنند افزایش می یابد. دانش و نگرش مراقبین این سالمندان بر کیفیت مراقبت ارائه شده به آنها تاثیر گذار است. در این پژوهش به بررسی رابطه آگاهی مراقبان رسمی از حقایق دوران سالمندی و نگرش به پدیده سالمندی با سطح استرس شغلی این مراقبین در آسایشگاه های سالمندان شهر تهران پرداخته شد.
این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی در تابستان 8504 و در استان تهران انجام شد. جامعه مورد پژوهش شامل همه مراقبین رسمی آسایشگاه های تحت پوشش بهزیستی شهر تهران بود که در نهایت نمونهای شامل 15 نفر در 88 مرکز به روش سر شماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی، پرسشنامه آگاهی پیرامون حقایق سالمندی پالمور و پرسشنامه نگرش به سالمندان کوگان استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 55 و با به کارگیری آزمونهای آماری کولموگراف اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. سطح معنی داری برای قبول یا رد فرضیه 94 / 9 در نظر گرفته شد.
یافته ها نشان داد که میزان آگاهی از حقایق دوران سالمندی در بین مراقبین نسبتا پایین ) 08 / 8 ± 81 / 1 ( و نگرش مراقبین به سالمندان نسبتا مثبت ) 51 / 89 ± 47 / 858 ( و میزان استرس شغلی در بین مراقبین ) 90 / 89 ± 74 / 895 ) بالاست. همچنین نتایج نشان داد ارتباط منفی معنی داری بین آگاهی و نگرش با استرس شغلی وجود دارد ) 94 / 9 > P .)
نتایج این مطالعه نشان داد مراقبینی که آگاهی پایین و نگرش منفی به سالمندان دارند، استرس شغلی بیشتری را تجربه میکنند. با توجه به نتایج فوق توصیه می شود که به آموزش مراقبین در زمینه مسائل سالمندی و اصلاح نگرش آنان به سالمندان در قالب برنامه های آموزشی مدون توجه بیشتری مبذول شود تا کیفیت خدمات ارائه شده به سالمندان مقیم آسایشگاه بر اثر استرس و فرسودگی شغلی مراقبان به خطر نیفتد.