تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی چند مفصله و تک مفصله بر برخی از فاکتورهای انعقادی و خونی مردان جوان فعال

مقدمه تغییرات و عدم تعادل در سیستم هموستاز، یکی از علل اصلی حملات قلبی است. اطلاعات ناهمسویی درباره تاثیر انواع تمرین ورزشی به ویژه تمرینات مقاومتی بر فاکتورهای انعقادی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی چند مفصله و تک مفصله بر برخی فاکتورهای انعقادی و خونی مردان جوان فعال بود.
مواد و روش ها30 آزمودنی (20-26 سال) با آرایش تصادفی در گروه های کنترل (10n=)، تمرین مقاومتی تک مفصله (10n=) و تمرین مقاومتی چند مفصله (10n=) توزیع شدند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه پروتکل های تمرینی مخصوص را انجام دادند. برای تعیین طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیروویلک و جهت محاسبه مقادیر تغییرات در دو پروتکل از آزمون تحلیل کوواریانس و در صورت معنی دار بودن از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته ها تمرین مقاومتی تک مفصله و چند مفصله تاثیر معنی داری بر تعداد پلاکت ها داشته است (0/001>p). نوع پروتکل و تمرین مقاومتی تاثیر معنی داری بر پهنای توزیع پلاکتی نداشته است (0/34=P). براساس یافته ها می توان گفت هر دو نوع تمرین، تاثیر معنی داری بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز داشته است (=0/001P) و بطور کلی تاثیر فعالیت مقاومتی صرف نظر از نوع آن بر هماتوکریت و سدیمانتاسیون گلبول قرمز موثر بود (0/003=P و 0/001>p).
نتیجه گیری8 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش سطح تعداد پلاکت ها و همچنین کاهش هماتوکریت و کاهش سدیمانتاسیون گلبول قرمز می شود که نشان دهنده کاهش احتمال خطرات قلبی - عروقی حین اجرای فعالیت های ورزشی است.