بررسی عفونت پاروویروسB19در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور استان کردستان

بیماری تالاسمی یک کم خونی ارثی است که به علت اختلال در ساخت زنجیره های هموگلوبین ایجاد می شود. درمان این بیماران از طریق تزریق خون است که باعث بهبود علائم بالینی می شود. با این حال تزریق خون در این بیماران دارای عوارضی از جمله انتقال عفونت ها از راه خون نظیر عفونت با پاروویروس B19 است. لذا، در این مطالعه عفونت پاروویروس B19 در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان های استان کردستان بررسی شد.
در این مطالعه توصیفی 106 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان های استان کردستان در سال 1395 بررسی شدند. برای هر یک از بیماران یک پرسش نامه که شامل اطلاعات دموگرافیک از جمله سن، جنس، فواصل زمانی تزریق خون و مدت زمان دریافت خون بود تکمیل شد. در این پژوهش از کیت الایزای شرکت Euroimmunبرای بررسی آنتی بادی های پاروویروس B19 استفاده شد. پس از انجام آزمایش ها، جواب آن ها در فرم اطلاعاتی هر بیمار ثبت شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون آماری پیرسون تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که 19 نفر ( 9/17%) دارای آنتی بادی IgG و 4 نفر (7/3%) دارای آنتی بادی IgM بودند. رابطه معنی داری بین تفاوت تیتر آنتی بادی IgM وIgG بر حسب فواصل تزریق خون وجود نداشت (254/0p=، 377/0p=). تفاوت تیتر آنتی بادی IgGو IgM در دو جنس زن و مرد نیز معنی دار نبود (961/0p=، 61/0p=).
با توجه به مثبت بودن 7/3% از بیماران برای آنتی بادی IgM ، غربالگری خون های اهدایی جهت تزریق به گروه های در معرض خطر از جهت احتمال آلودگی با پاروویروس B19 در استان کردستان ضروری به نظر می رسد.