ارتباط ویژگی های شخصیتی (روان رنجورخویی و برون گرایی) و خودکارآمدی با افسردگی سالمندی

اهداف پژوهش حاضر ارتباط ویژگی های شخصیتی (روان رنجورخویی و برون گرایی) و خودکارآمدی را با افسردگی دوران سالمندی در معلمان مرد بازنشسته شهر هرسین بررسی می کند.
مواد و روش ها این پژوهش نوعی مطالعه توصیفی همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1395 انجام شد. شرکت کنندگان پژوهش شامل 173 نفر از معلمان مرد بازنشسته بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس افسردگی سالمندان (GDS)، پرسش نامه شخصیتی نئو (NEO-FFI) و پرسش نامه خودکارآمدی عمومی (GSE) بود.
یافته ها داده های حاصل از اجرای پرسش نامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون برای بررسی نقش پیش بینی کننده ویژگی های شخصیتی (روان رنجورخویی و برون گرایی) و خودکارآمدی در پیش بینی افسردگی دوران سالمندی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین افسردگی دوران سالمندی با برون گرایی (r=0/65، P<0/001) و خودکارآمدی (r=0/66، P<0/001) رابطه منفی معنی داری و بین روان رنجورخویی و افسردگی دوران سالمندی رابطه مثبت معنی داری (r=0/54، P<0/001) وجود دارد. همچنین یافته های حاصل از رگرسیون نشان داد که متغیرهای مستقل در مجموع 50 درصد افسردگی دوران سالمندی را پیش بینی می کنند.
نتیجه گیری بر اساس نتایج می توان بیان کرد که روان رنجورخویی می تواند باعث افزایش و برون گرایی و خودکارآمدی موجب کاهش افسردگی دوران سالمندی شود.