نوستالژی در اشعار ابوفراس حمدانی

نوستالژی یا احساس غربت در اصطلاح به معنای حس دلتنگی و حسرت به گذشته ای است که فرد آن را در زمان حاضر از دست داده است. ابوفراس حمدانی از شاعران عرب سده چهارم هجری، به دلیل شرایط ویژه ای که در دوران حیات برایش پیش آمده است، به این گونه شعرگرایش دارد و در حال و هوایی رمانتیک در گریز از شرایط سخت زندگی، به گذشته خوشایند خویش پناه برده است؛ از این رو بخشی از اشعار وی به اندیشه های نوستالژیک اختصاص یافته است. با بررسی این دسته ازاشعار ابوفراس، افزون بر ترسیم زیبایی های ادبی هنری آن ها، شناخت دقیق تر ی از زندگی واندیشه و مسایل دوران حیات وی حاصل می شود. این نوشتار بر آن است که چگونگی نمود انواع نوستالژی را با روش توصیفی تحلیلی در اشعار ابوفراس تبیین کند. برخی از نتایج این پژوهش نشان می دهد که برجسته ترین اشعار ابوفراس که در آن اندوه نوستالژیک وحسرت بر گذشته موج می زند، رومیات اوست که غم و اندوه وی را در دوران اسارت و دوری از وطن ترسیم می کند. هم چنین ناکامی های شخصی و نیز نارضایتی های سیاسی- اجتماعی، انگیزه های دیگری هستند که ساخت نوستالژیک شعر او را رقم می زنند.