مقایسه تاثیر دو نوع دستگاه لایت کیور با مدهای مختلف بر میزان میکرولیکیج ترمیم های کلاس II کامپوزیتی

یکی از بزرگ ترین معایب استفاده از رزین های کامپوزیتی، تغییرات ابعادی و انقباض ناشی از پلیمریزاسیون می باشد. این انقباض سبب ایجاد میکرولیکیج در ترمیم و منجر به شکست ترمیم و آسیب رساندن به پالپ دندان می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر استفاده از دو نوع دستگاه لایت کیور با متدهای مختلف بر میزان میکرولیکیج ترمیم های کلاس II کامپوزیتی بود.
در این مطالعه تجربی 30 دندان کشیده شده مولر انسانی تهیه به صورت تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند. در مزیال و دیستال هر دندان باکس پروگزیمالی ایجاد شد.پس از اچ کردن و قرار دادن باندینگ، در گروه :AدستگاهLED standard mode، گروه :B لامپ کوارتز هالوژن تنگستن (QTH) و گروهLED pulse curing mode :C جهت کیورینگ باندینگ استفاده شد. سپس کامپوزیت Z250 در سه لایه در داخل حفره قرار گرفت و هر لایه با استفاده از دستگاه های ذکر شده به مدت 20 ثانیه کیور شد. پس از انجام ترموسایکلینگ و قرارگیری نمونه ها به مدت 24 ساعت در محلول 2% متیلن بلو و برش مزیودیستالی، به کمک دستگاه استریومیکروسکوپ نفوذ متیلن بلو به دیواره های حد فاصل ترمیم و دندان از لحاظ کمی مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمون های One Way ANOVA و Kolmogorov-Smirnov با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد.
نتایج آزمون های کمی نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری در میزان میکرولیکیج بین گروه های آزمایشی در نیمه باکالی و لینگوالی وجود نداشته است (05/0P>).
بر اساس نتایج به دست آمده تفاوتی در میزان میکرولیکیج ترمیم های کلاس II کامپوزیتی با مدهای مختلف دستگاه لایت کیور LED و لامپ کوارتزهالوژن تنگستن وجود ندارد.