تاثیر شیوه های مختلف ذخیره رطوبت در جنگل کاری با نهال های ارس (Juniperus excelsa)

به منظور شناخت موثرین روش کاشت نهال ارس (Juniperus excelsa M. B.) به عنوان یکی از گونه های مهم جنگلی کشور، این پژوهش در ایستگاه تحقیقات سیراچال وابسته به موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور انجام شد. نهال های سه ساله ارس با مبدا ایستگاه سیراچال به ارتفاعات این ایستگاه منتقل و در قالب آزمایش کرت های خرد شده با پایه بلوک های کامل تصادفی با عامل ذخیره رطوبت (در پنج سطح استفاده از کاه و کلش در کف گوده، استفاده از پلاستیک در کف تشتک، استفاده از مواد سوپرجاذب در خاک گوده، هلالی آبگیر و شاهد) به عنوان عامل اصلی و سایبان (در دو سطح سایبان طبیعی با استفاده از سرشاخه درختان و شاهد) در سه تکرار و 16 نهال در هر کرت کاشته شدند. متغیرهای اندازه گیری شده در پایان فصل رویش سال های 1394 و 1395 شامل زنده مانی، قطر یقه، ارتفاع نهال، سطح تاج و شادابی بودند. نتایج نشان داد که اثر عامل ذخیره رطوبت بر زنده مانی نهال های ارس در سال های 1394 و 1395 و رویش جاری قطر یقه معنی دار بود. بیشترین مقدار مشخصه های مذکور در تیمار پلاستیک مشاهده شد، اگرچه بیشترین کاهش زنده مانی در گذر از سال 1394 به 1395 نیز به این تیمار اختصاص داشت. سایبان و برهمکنش آن با عامل ذخیره رطوبت هیچ اثر معنی داری بر ارتفاع، سطح تاج، شادابی و تغییرات آنها در سال های مورد مطالعه نداشتند. به طور کلی، نتایج حاکی از موفقیت نهال کاری دیم ارس در ارتفاعات فوقانی البرز جنوبی بود. در این راستا، استفاده از پلاستیک در کف تشتک های کاشت به عنوان شیوه مناسب ذخیره رطوبت پیشنهاد می شود، اما استفاده از سایبان توصیه نمی شود.