نقش عوامل محیطی بر شکل گیری استقرارهای دوره باکون در دشت کازرون، جنوب ایران

انسان به طبیعت وابسته است، آن را تغییر می دهد و خود بخشی از آن است ولی در همان حال به وسیله عوامل فرهنگی اش جدا از آن محسوب می شود. پیدایش و ظهور اشکال متنوع در حیات انسانی، گیاهی و حیوانی، نتیجه تاثیر مستقیم عوامل طبیعی نظیر آب وهوا، پستی و بلندی، نوع خاک، آب های ساکن و روان می باشد. طی بررسی میدانی دشت کازرون، منطقه به صورت پیمایشی و سیستماتیک مورد بررسی باستان شناختی قرار گرفت و در طی بررسی 17 محوطه ی مربوط به دوره ی باکون شناسایی شد. در این پژوهش سعی بر آن است تا عوامل زیست محیطی و نقش آن ها در شکل دهی فضای زیستگاه های انسانی دوره ی باکون در دشت کازرون مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. برای دستیابی به این امر، محوطه های مربوط به دوره ی باکون به عنوان مواد و جامعه آماری ما انتخاب شد، و از مطالعه اسنادی و تحلیل های فضایی در قالب نظام اطلاعات جغرافیایی با نرم افزار ArcGIS و آزمون همبستگی در نرم افزار SPSS 16 استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل همبستگی میان مساحت هر کدام از طبقات و تعداد محوطه های باستانی واقع در هر طبقه از نرم افزار SPSS 16 استفاده شد. با توجه به کمی بودن مقادیر از رابطه ی همبستگی پیرسون با سطح معناداری 01/0 استفاده شد. نتایج نشان می دهد که همبستگی میان سطوح ارتفاعی، طبقات بارشی و طبقات آب وهوایی با تعداد محوطه ها واقع برروی آن ها معنادار نیست و همبستگی میان متغیر فاصله از منابع آبی با تعداد محوطه ها معنی دار و همچنین رابطه ی میان پوشش گیاهی با تعداد محوطه ها، همبستگی معنادار و قوی و مثبتی را به نمایش می گذارند. در نتیجه مشخص شد که پوشش گیاهی و فاصله از منابع آبی، بیش از دیگر عوامل طبیعی بر پراکنش محوطه های باستانی دشت کازرون تاثیر گذاشته اند.