کاربردهای درمانی زردچوبه و ماده موثره آن کورکیومین در ترمیم زخم و بازسازی پوست از دیدگاه طب رایج و طب سنتی ایران

زردچوبه را در طب سنتی ایران به نام عروق الصفر نیز می شناسند. این ادویه از ریشه گیاه Curcuma longa L (از خانواده زنجبیل) گرفته می شود. هدف از مطالعه حاضر، معرفی زردچوبه و ماده موثره آن کورکیومین، بررسی کاربردهای درمانی و اثربخشی آنها در ترمیم زخم های جلدی بر اساس منابع طب سنتی ایران و طب رایج می باشد. زردچوبه از نظر طب سنتی اثر ضد باکتریایی داشته و در تقویت چشم، بهبود انسداد کبدی و یرقان و رفع استسقا موثر است. اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی زردچوبه علت اصلی کاربرد آن در پیشگیری از ابتلا و کند کردن پیشروی بیماری های قلبی عروقی، ریوی، اتوایمیون، بیماری های التهابی روده و دیابت در طب رایج می باشد. بازسازی پوست و ترمیم زخم یک فرایند پیچیده است که شامل تعداد زیادی از سلول ها و فرآیند های مختلفی از قبیل تکثیر، مهاجرت سلولی، سنتز ماتریکس و انقباض می باشد که درنهایت به بازیابی ساختارهای سلولی و لایه های بافتی می انجامد. یافته های طب سنتی بیان می کنند که زردچوبه از دیرباز به عنوان یک ترکیب ضدعفونی کننده و درمانی در بهبود زخم ها، بثورات جلدی و گال به کار می رفته است. بر اساس طب رایج، توانایی کورکیومین در بهبود اسکار و تسریع ترمیم انواع مختلفی از زخم ها از طریق اثرات ضدالتهابی، ضد میکروبی، آنژیوژنزی و آنتی اکسیدانی آن می باشد. یکی از اصلی ترین اثرات این ترکیب در تسریع ترمیم زخم از طریق تنطیم سیگنالینگ TGF-β1 است. همچنین، تفاوت محسوسی از نظر روش تجویز کورکیومین در ترمیم زخم وجود ندارد.